Budowa i opis konstrukcji
WÓZEK |
Lokomotywa elektryczna o oznaczeniu fabrycznym 3E jest typu C'oC'o, co oznacza iż posiada ona dwa trzyosiowe wózki, z oddzielnym napędem każdego zestawu kołowego. Silniki trakcyjne są zamocowane w ostoi wózka systemem tramwajowym - "za nos" - i napędzają po jednym zestawie kłowym poprzez dwustronną przekładnię zębatą. Aby zapewnić tłumienie wężykowania, na przedzie każdego wózka zamontowano urządzenie powrotne współpracujące ze ślizgiem środkowym. Zamontowano także sprzęg międzywózkowy. Pudło lokomotywy jest podparte na wózkach za pomocą trzech ślizgów nośnych. Ślizg środkowy, znajdujący się na przedzie wózka, utrzymuje jego ostoje w poziomie podczas rozruchu i hamowania. Czop skrętu zamontowano w ostoi pudła, a jego łożysko osadzono w mostku między dwiema poprzecznicami ostoi wózka. Przenosi on jedynie siły poziome i umożliwia skręt wózka.
Ostoje wózka przedstawia rysunek 4.
UKŁAD ODSPRĘŻYNOWANIA |
Lokomotywa tej serii posiada jeden układ odsprężynowania przymaźniczego, które składa się z sześciu resorów piórowych zamontowanych po jednym pod każdą maźnicą, czterech resorów śrubowych umocowanych w czterech narożnikach wózka między ramą a zewnętrznymi ramionami skrajnych resorów piórowych, dwunastu sztuk pierścieniowych wkładek gumowych opartych na ramionach resorów piórowych, oraz wieszaków i wahaczy łączących układy resorowe po obu stronach wózka w niezależne zespoły. Dzięki temu naciski na szyny poszczególnych zestawów kołowych są takie same.
PUDŁO |
Pudło z ostoją stanowi konstrukcję całkowicie spawaną w której znajdują się dwa przedziały maszynisty na obu końcach, dwa przedziały maszynowe i jeden przedział wysokiego napięcia (WN). Przejście z jednej kabiny do drugiej umożliwia korytarz o szerokości 570 mm biegnący wzdłuż ściany pudła. Do przedziału maszynowego wchodzi się przez drzwi umieszczone w tylnych ścianach kabiny maszynisty.
Ogólny widok pudła lokomotywy serii 3E przedstawia rysunek 1.
Oba przedziały maszynisty są jednakowo wyposażone. W każdej kabinie znajdują się: tablica z łącznikami, hamulec ręczny i kuchenka elektryczna (w lewej części pulpitu), nastawnik jazdy wraz z rękojeścią bocznikowania i nastawnika kierunkowego, oraz zawory hamulcowe (z prawej strony). Przed stanowiskiem maszynisty znajdują się także manometry powietrzne urządzeń hamulcowych i prędkościomierze typu Hasler z tym, że w kabinie A zamontowano prędkościomierz rejestrujący, a w kabinie B - wskazujący. Na pulpicie, przy nastawniku jazdy, zainstalowano przycisk SHP. Przy przednich szybach, jak i pod pulpitem zamontowano grzejniki elektryczne o mocy: odpowiednio - 150 W i 300 W. Grzejnik położony pod pulpitem służy do ogrzewania nóg maszynisty i był montowany fabrycznie jedynie w wersji zmodernizowanej. Grzejniki usytuowane przy oknach służą do ogrzewania szyb w zimie. Ponad to, przedział A jest wyposażony w umywalkę i szafkę na odzież. W podłodze obu przedziałów zainstalowano nożne przyciski SHP, syreny i piasecznicy.
W ścianie przedziałów maszynowych zamontowane są duże żaluzje przez które zasysane jest powietrze do chłodzenia silników trakcyjnych. W drugiej ścianie (od strony korytarza), na całej długości pomiędzy oknami zamontowano żaluzje prostokątne, o wysokości jednego okna. Lokomotywy nie zmodernizowane posiadają z obu stron pudła żaluzje prostokątne. Ostatnią lokomotywową serii 3E/1, która na jednym z boków posiada żaluzje prostokątne zamontowane na całej długości jest ET21-310 (nr fabryczny 343). Kolejna maszyna - ET21-311 - posiada już krótsze żaluzje. Kilka lokomotyw należących do PKP posiada żaluzje prostokątne o innej budowie, co umożliwia ich otwarcie. W obu ścianach bocznych pudła znajdują się kwadratowe okna. W lokomotywach serii 3E z obu stron zamontowano po trzy okna, a w wersji zmodernizowanej dwa na ścianie przedziałów maszynowych oraz trzy po stronie korytarza. W przedziałach maszynowych, na podłodze, znajdują się sprężarki i dmuchawa. Dwa zbiorniki powietrza o pojemności 220 litrów każdy są zawieszone pod dachem po jednym w każdym przedziale. W lokomotywie nie zmodernizowanej skrzynię z akumulatorami zainstalowano w przedziale A wzdłuż ściany bocznej na wsporniku. W przedziale B, umieszczono w ten sam sposób boczniki indukcyjne. W wersji zmodernizowanej, zamontowano po dwie skrzynie z akumulatorami na ścianie w przedziałach maszynowych, a boczniki indukcyjne przeniesiono do przedziału WN. W przedziale B, na ścianie, od strony przedziału maszynisty, znajduje się zbiornik powietrza do podnoszenia pantografu, a na ścianie od strony przedziału WN - silnik i wentylatory do chłodzenia oporników rozruchowych. Ponadto, w wersji zmodernizowanej, montowano w przedziałach maszynowych: wyłącznik ciśnieniowy sprężarek, filtry ssawne sprężarek, zawory elektropneumatyczne pantografu, odoliwiacz przewodu powietrznego oraz dwa zbiorniki pomocnicze hamulca. Poza tym na ścianie pudła od strony korytarza oraz w przedziale WN umieszczono 8 skrzyń piasecznic z pionowymi wziernikami dla kontroli ilości piasku, który wsypuje się przez otwory w dachu.
W przedziale wysokiego napięcia znajdują się aparaty wysokiego napięcia i oporniki rozruchowe. W lokomotywach zmodernizowanych przedział WN zajmuje środkową część pudła i w celu równomiernego rozłożenia nacisków jest ułożony symetrycznie do osi podłużnej lokomotywy. Szkielet tego przedziału daje się wyjmować, co poprawia dostęp do niego w czasie naprawy. Ściana przedziału WN od strony korytarza posiada zdejmowane osłony blaszane, natomiast część górna jest wykonana z siatki blaszanej dla lepszej obserwacji pracy aparatów.
Dach lokomotywy jest podzielony na kilka części, przy czym nad przedziałami maszynowymi stanowi jedną - odejmowaną - całość. W suficie nad przedziałem WN znajduje się otwór przykryty zdejmowanym dachem. Ułatwia to montaż i naprawę tego przedziału. Część dachu nad opornikami rozruchowymi posiada podnoszony wywietrznik do odprowadzania gorącego powietrza i konserwacji oporników. Z obu stron nadbudówki zamontowano drewniane pomosty umożliwiające swobodny dostęp do oporników. Wokół dachu zamontowano rynienki zapobiegające spływaniu wody po ścianach. Rynienki są połączone z poręczami wykonanymi z rurek, które odprowadzają wodę w dół lokomotywy.
ZMIANY KONSTRUKCYJNE |
Lokomotywy do numeru fabrycznego 83 włącznie, są lokomotywami typu 3E. Kolejna wyprodukowana maszyna była wersją zmodernizowaną serii 3E i oznaczono ją 3E/1. Modernizacja nie wprowadziła zmian w charakterystyce trakcyjnej, lecz poprawiła wykorzystanie materiałów stosowanych przy budowie, oraz zmieniła niektóre elementy konstrukcyjne.
Z podstawowych zmian konstrukcyjnych, należy wymienić:
Modernizacja obejmowała między innymi:
Od roku 1970 rozpoczęto dalsza modernizacje wszystkich lokomotyw, w czasie której wykonano:
| DZISIAJ
| JUTRO
| WCZORAJ
| GALERIE
| FORUM
| FAQ | | TABOR | INFRASTRUKTURA | MODELARSTWO | SOFTWARE | LINKI | O SERWERZE | | |||
|