Sieć kolejowa składa się z linii kolejowych funkcjonujących na obszarze całego kraju.
Linia kolejowa jest więc częścią składową sieci kolejowej. Linia kolejowa składa się z jednego, dwóch lub kilku torów kolejowych łączących węzłowe stacje kolejowe (bądź stacje końcowe), posiadający własną kilometrację, numer i nazwę.
Elementami składowymi linii kolejowej są wyliczane wedlug coraz to mniejszych jej fragmentów: odcinki, szlaki oraz odstępy.
Odcinkiem nazywa się część linii kolejowej stanowiącą dwa, trzy lub więcej kolejnych szlaków. Na przykład linia Warszawa - Lublin składa się z odcinków: Warszawa - Pilawa, Pilawa - Dęblin oraz Dęblin - Lublin.
Szlakiem nazywa się tę część linii kolejowej, która jest zawarta między dwoma sąsiednimi posterunkami zapowiadawczymi lub między ostatnim posterunkiem zapowiadawczym a końcowym punktem linii bez posterunku zapowiadawczego. Granicę między szlakiem a posterunkiem zapowiadawczym (stacją, mijanką bądź posterunkiem odgałęźnym) stanowi zasadniczo semafor wjazdowy. Szlaki przyległe do posterunku odgałęźnego mają osobne nazwy.
Odstępem nazywa się część toru szlakowego między semaforami odstępowymi lub semaforem odstępowym i wjazdowym oraz między semaforem wyjazdowym i odstępowym.
Łącznicą szlakową nazywa się tor łączący dwie linie kolejowe z ominięciem stacji węzłowej, natomiast łącznicą stacyjną albo torem łącznicowym nazywa się tor przeznaczony do ominięcia grupy torów w obrębie stacji.
Podstawowe kryteria eksploatacyjne do zakwalifikowania linii kolejowej do określonej kategorii.

Określenie linii kolejowej	Kategoria linii	Prędkość maksymalna [km/h]	Obciążenie roczne [mln ton brutto]
Linia magistralna	0	120 do 160	25 i powyżej
Linia pierwszorzędna	1	80 do 120	10 do 25
Linia drugorzędna	2	60 do 80	3 do 10
Linia znaczenia miejscowego	3	do 60	do 3

Każda linia kolejowa ma wzyznaczony przez Ministerstwo Transportu punkt początkowy i punkt końcowy. Na wykresach ruchu pociągów punkt początkowy linii lub odcinka znajduje się w górnej części wykresu, a końcowy w dolnej. Dla linii rozpoczynających się w Warszawie punktem początkowym jest Warszawa. Dla pozostałeych linii Ministerstwo wyznacza na ogół jako punkt początkowy ten z dwóch możliwych punktów linii, który znajduje się bliżej Warszawy.
Ustalenie punktu początkowego pozwala na linii jednotorowej ustalić kierunek uprzywilejowany, którym jest kierunek nieparzysty, czyli kierunek jazdy wzdłuż linii od punktu początkowego do punktu końcowego. Przeciwieństwem kieruku nieparzystego jest kierunek parzysty, czyli kierunek jazdy od punktu końcowego do punktu początkowego. Ustalenie to ma ważne znaczenie w razie całkowitej przerwy łączności, gdyż w kierunku uprzywilejowanym na posterunek zapowiadawczy można - po spełnieniu określonych warunków bezpieczeństwa ruchu - wyprawić pierwszy pociąg dla nawiązania porozumienia pisemnego z sąsiednim posterunkiem zapowiadawczym.
Na linii dwutorowej rozróżnia się tor właściwy - w Polsce jest nim zawsze tor prawy dla ady w określonym kierunku ruchu, tor sąsiedni nazywa się torem niewłaściwym - jest nim tor lewy dla jazdy w określonym kierunku ruchu.

Numeracja torów

Numeracja torów głownych na szlaku i na stacji, jak również oznaczenie sygnalizatorów oraz numeracja zwrotnic, wykolejnic i rygli jest uzależniona od ustalenia punktu początkowego linii. Tory szlakowe oznacza się liczbami zwykłymi np. tor nr 1, tor sąsiedni nazywa się torem niewłaściwym - jest nim tor nr 2.
Tory szlakowe na linii dwutorowej oznacza się:

• tor 1 - jest nim tor prawy dla kierunku nieparzystego, czyli dla jazdy od punktu początkowego do punktu końcowego
• tor 2 - jest nim tor lewy dla kierunku nieparzystego, czyli dla jazdy od punktu początkowego do punktu końcowego