Zadaniem podkładów jest przejęcie nacisków kół na szyny i przeniesienie ich na warste podsypki oraz utrzymanie właściwej szerokości toru.
Podkład oparty jest na warstwie podsypki. Pod naciskiem kół pojazdów podkład pracuje na zginanie, a w miejscach ułożenia podkładek - na ściskanie. Najwieksze momenty zginające wystepują w przekroju pod szyną i dlatego najsilniejsze podbicie podkładu podsypką powinno być dokonane pod szynami i po obu stronach, z wyjątkiem środkowej części podkładu długości 50 cm, która powinna pozostawać bez podbicia.

Odległości między osiami podkładów w torze zależą w szczególności od nacisku osi, typu szyn i ich dlugości, rodzaju podkładów oraz znaczenia torów. Odległości te wahają się najczęściej w granicach 655 - 578 mm przy liczbie 1566 - 1733 sztuk podkładów na 1 km toru.

Na PKP są stosowane podkłady drewniane, stalowe i betonowe.

Podkłady drewniane wykonane są z drewna miękkiego (sosna) lub twardego (buk i dąb). Dla przedłużenia okresu pracy podkładów w torze są one poddawane nasycaniu środkami przeciwgnilnymi oraz innym zabiegom. Zasadniczym środkiem impregnacyjnym jest olej kreozotowy. Przed nasyceniem należy w podkładach nawiercić otwory na wkręty.
Podkłady w przekroju poprzecznym mają kształt belkowy lub obły. Każdy z tych rodzajów dzieli się na typy.

Typy podkładów drewnianych

Typ	Wymiary [mm]			Długość [cm]
	a	b	h
IB	260	160	150	260
IIB	240	160	150	260
IIO	240	160	150	260
IIIB	240	160	140	250
III0	240	160	140	250
IV0	220	160	140	250

Podkłady stalowe mają przekrój w kształcie odwróconego koryta, z końcami zgiętymi ku dołowi. Wymiary podkładów są zbliżone do wymiarów podkładów drewnianych. Masa podkładów stalowych wynosi 60 - 80 kg. Nowych podkładów stalowych dla PKP nie produkuje się.

Najlepszym sposobem przytwierdzenia szyny do podkładu stalowego jest przymocowanie jej śrubami stopowymi, łapkami i pierścieniami sprężystymi do podkładki żebrowej, przyspawanej do podkładu.

Podkłady betonowe ze względu na kształt dzielą się na: podkłady blokowe, podkłady belkowe i płyty betonowe, a ze względu na sposób zbrojenia - na żelbetowe i strunobetonowe.

Beton nie zbrojony z uwagi na kruchość i niską wytrzymałość na rozciąganie nie nadaje się jako materiał konstrukcyjny na podkłady kolejowe. Z tego powodu stosuje się zbrojenie betonu, które zwiększa jego wytrzymałość, lecz w mniejszym stopniu podwyższa odporność na powstawanie rys i pęknięć.

Podkłady strunobetonowe z betonu sprężonego - w czasie wykonywania podkładu stalowe struny stanowiące zbrojenie poddawane są określonemu naciągowi, następuje potem silne związanie betonu ze zbrojeniem, a po stwardnieniu betonu i zwolnieniu naciągu strun uzyskuje się sprężenie betonu. Podkłady te maja kształt belkowy.
Aktualnie w torach sieci PKP stosowane są podkłady strunobetonowe typu INBK-3, INBK-4, INBK-7, INBK-8, PBS1, BS65 i BS66.

Typy podkładów betonowych

Podkłady betonowe mają w części podszynowej pochylenie 1:20 lub 1:40 ku osi toru i w związku z tym stosuje się do nich podkładki żebrowe o stałej grubości. W celu przytwierdzenia szyny do podkładu betonowego zakłada się w nim dyble do wkrętów. Dyble wykonane są z drewna twardego nasyconego olejem kreozotowym lub z tworzyw sztucznych. Dla uzyskania stałego docisku szyny do podkładu stosuje się przekładki amortyzacyjne między podkładem a podkładką podszynową, a pod wkręty zakłada się pierścienie sprężyste podwójne. Stosowane są również inne sposoby przytwierdzania szyn do podkładów betonowych.
W torze z podkładami betonowymi jako podkłady podzłączowe stosuje się wyłącznie podkłady drewniane.